Thuis!

Zaterdag 20 augustus

Het vliegtuig vertrok precies op de aangegeven tijd. Deze keer zullen Mike en ik, in de middelste rij, naast elkaar zitten. Jasmine zit met Olaf aan de andere kant van het gangpad naast ons. Mike en ik hadden de mazzel dat wij in onze rij een stoel vrij hadden. Mike maakte optimaal gebruik van de extra ruimte.

Het eten was prima tijdens de vlucht. Er was vegetarische Shepherd pie, die nam Jasmine, zowaar at ze er ook nog een beetje van. Wij namen de mexicaanse kip met rijst, smaakte nog best goed ook!

Na het eten ging Mike er lekker voor liggen. Olaf heeft er nooit moeite mee om zijn ogen te sluiten. 

De vlucht naar Heathrow zou iets van acht uur en driekwartier duren maar duurde maar zo'n acht uur, het was een goede vlucht zonder turbulentie, alleen heel even een klein beetje geschud vlak na het opstijgen. Uiteraard had ik het grootste deel van de vlucht wel weer last van mijn zeer onrustige benen. We kregen ook een ontbijt. We hebben tijdens deze acht uur durende vlucht een avondmaal en ontbijt gekregen. Toen we van Seattle vertrokken was het 15.50 uur. Toen we op Heathrow landde was het tegen negenen de volgende ochted, in Seattle was het, met tijdverschil, tegen enen in de nacht. Op Heathrow ging het allemaal voorspoedig, geen hele lange rijen bij security. Wel moest ik (weer) extra gecheckt worden. Ik werd gefouilleerd en er werden monsters genomen met een apparaatje van mijn schoenen, handen en buik. Uiteraard was er niks te vinden, het zullen de beugels van mijn bh wel weer zijn geweest.

Dit keer hoefden we gelukkig niet zo lang te wachten op onze volgende vlucht als op de heenreis. Gelukkig was het ook niet zo heet! Jasmine was erg moe, wat niet zo gek is, voor ons gevoel is het midden in de nacht. 

Toen wij hier een maand geleden zaten te wachten op onze aansluitende vlucht was het de warmste dag ooit gemeten in Londen. Het was toen 40 graden en niet te harden zo heet op het vliegveld. Vandaag was het 21 graden en hadden we het gewoon koud! We kregen dit keer lekker op tijd door naar welke gate we moesten. Jasmine voelde zich niet super en zat bij de gate op de grond te wachten tot we mochten boarden.

We vlogen weer met KLM naar huis, het was een korte vlucht van slechts drie kwartier. Ik zat weer met Mike, en we hadden veel mazzel, we zaten bij de nooduitgang en hadden dus veel beenruimte. Ook bleef de stoel naast ons leeg. Bij Olaf en Jasmine was het precies het zelfde. Zelfs op deze korte vlucht konden we onze ogen niet open houden.

Ik vond dat er een heel mooi wolkendek te zien was tijdens de vlucht

Na een maand weer op Nederlandse bodem.

Toen we op Schiphol waren geland en aan het wachten waren tot we het vliegtuig uit mochten werd jasmine niet lekker en moest overgeven. Ik denk dat de vermoeidheid haar parten speelt. Gelukkig had ze een zakje gepakt. Eenmaal uit het vliegtuig was het nog heel Schiphol door voor de douane en onze bagage. De bagage was er vrij snel.

Daarna was het nog wachten op de Taxi, dat heeft nog het langst geduurd. Jasmine ging er maar weer bij zitten. 

Om kwart voor vier waren we dan eindelijk thuis.

De kinderen zijn echt helemaal gesloopt.

Ik ben meteen met alle koffers naar boven gegaan, tenminste ik heb er eentje gebracht en Olaf de andere drie. De eerste was draait. Nu alleen nog de katten ophalen, die heb ik wel echt ontzettend gemist. Ik hoop dat ze me nog een beetje lief vinden. 

Dan is er nu toch echt een einde gekomen aan onze geweldige reis. We hebben super mooie herinneringen gemaakt met elkaar. Zo ontzettend veel gezien. Dit neemt niemand ons ooit nog af. Twee weken veel met elkaar in de auto zitten is ons verrassend goed afgegaan. We hebben elkaar alle vier heel gelaten! Het was super dat we de eerste week bij Olaf zijn vader hebben door mogen brengen. En de laatste 10 dagen bij Mark en Ashanti zijn ook zo waardevol voor ons. Het was van begin tot eind een geweldige en onvergetelijke reis. 

Voor iedereen die met ons meegereisd is houdt hier de reis ook op, bedankt voor het meereizen.